Het roer om…
En dan pak je zelf het roer…
Ik sluit, na een lange tijd, de deuren van de Rabobank achter me. Hier heb ik 16 jaar gewerkt, ben ik opgegroeid en heb ik veel geleerd. Ook over mezelf, wie ik ben, wat ik wil, hoe wel en hoe niet.
In de laatste maanden zocht ik de grenzen op. We hadden in goed overleg een datum afgesproken waarop ik de bank zou verlaten. Voor mij zat de opdracht bij de bank erop, ik was toe aan iets nieuws. De bank ging reorganiseren en mijn functie van CRM-coach verviel. Een mooi moment voor een volgende stap. Ik kreeg voor het laatste halfjaar de boodschap: “Doe dat waarvan jij denkt dat nog nodig is en als het over een grens gaat dan hoor je het wel”.
Wat voelde dat vrij! Ik kreeg alle ruimte en het vertrouwen om invulling te geven aan het verbeteren van de klantbediening. Misschien had ik die ruimte voorheen ook wel, maar toch vulde ik mijn functie in eerste instantie in zoals ik dacht dat van mij verwacht werd, zoals de functieomschrijving was geformuleerd. Juist door nu zoveel ruimte te krijgen ging ik experimenteren met dat waar ik goed in ben: mensen inzicht geven, bewust maken van wat ze doen en niet doen, in beweging brengen. Ik kwam tot de ontdekking dat dat veel meer impact had dan wanneer ik een ‘rol’ speelde, omdat ik dacht dat de functie dat van mij verlangde.
Bijzonder om te ervaren dat loslaten van verwachtingen veel meer creativiteit en inspiratie geeft, omdat het letterlijk ruimte geeft. Wat als je je werk altijd zo kunt invullen? Hooguit een ruim kader, waarbinnen je alle ruimte en vertrouwen krijgt om het op je eigen manier in te vullen. Met jouw kwaliteiten en talenten!
In de laatste maanden bij de Rabobank was ik druk met de voorbereiding op mijn vervolgstap. Ik wil mensen begeleiden in hun zoektocht wat hen gelukkig maakt; hoe je je werk en je loopbaan zo in kunt vullen dat jij volledig tot je recht komt. Ik heb het zelf immers ervaren en gun de ander dit energieke gevoel ook! Ik zat vol energie en ideeën. Had al veel contacten gelegd. Mijn omgeving bevestigde mijn keuze voor deze stap en ik had de benodigde werk- en levenservaring en opleidingen, dus wat kon mij gebeuren? Ik ging als een trein!
Het afscheid bij de bank was mooi: veel collega’s kwamen langs voor een persoonlijk woordje, persoonlijke cadeaus en als afsluiter een etentje met man en kinderen. En dan ga je naar huis en is dit hoofdstuk afgesloten. Als coach ben ik bekend met de rouwcurve bij afscheid en ik dacht daar wel even snel door te gaan. Ik had immers zelf 
de keuze gemaakt hoe ik verder wilde en stond hier volledig achter. Mis! Ik merkte dat ik tijd nodig had om los te komen en echt afscheid te nemen. Het werkelijk ‘loslaten’ van de bank, het wegvallen van de structuur en als zzp-er je eigen ritme bepalen en aanbrengen. Je kunt hele mooie ideeën hebben, maar je moet het ook nog doen! Niet meer de energie van je collega’s om je heen, zij die je inspireren, je laten nadenken, je richting geven, vragen hoe je weekend was, je waarderen en bevestigen. Vanaf nu moest ik alles alleen doen, althans zo voelde het. Natuurlijk zijn er mensen om je heen, maar jij bepaalt wat en hoe je het gaat doen.
De Muppets
En dan komen ze… Zoals Rick van Asperen ooit in een teamsessie zei: “de Muppets in je hoofd”! “Waarom denk jij dat je dit kunt?”, “Er zijn al zoveel coaches”, “Waarom ben jij uniek?”, “Wie zit er op jou te wachten?”, “Straks val je door de mand”… En vul verder maar in. Die Muppets kunnen je heel nuttig behoeden voor misstappen, maar in dit geval belemmerden ze mij, ze verlamden me om ervoor te gaan. Als coach weet ik natuurlijk heel goed dat ik deze ‘knorrepotten’ vriendelijk op de achterbank van mijn bus moet zetten en ze moet bedanken voor het alert maken op mijn valkuilen. En dat ik Miss Piggy, lekker hysterisch en vrolijk, naast me moet zetten. Zij geeft me energie en is positief en blij, maar ja, ze is er niet altijd.
Zodra ik accepteerde dat dit is wat het is, ik mezelf de tijd gaf en stap voor stap de trap betrad, voelde ik weer ruimte en begon de energie weer te stromen. Hoe belangrijk is het te ontdekken wat je belemmert, wat je dempt, alsof je een deksel op een snelkookpan legt. Te ervaren wat het met je doet als deze belemmering kunt ombuigen naar iets positiefs, naar iets stimulerends. Hoe vaak zie je niet mensen om je heen, of misschien ook wel jijzelf, die wel verlangens hebben, maar om welke reden dan ook deze niet uitvoeren? Is dat prima voor jou? Of voel je ook wel iets borrelen?
Het roer pakken
Waarom deel ik dit met je? Omdat ik je wil inspireren om ook de regie te nemen! Om te laten zien dat het proces niet altijd makkelijk, maar wel vooral heel leerzaam is en het je verder brengt. Hoe het voelt als je het roer omgooit of in ieder geval buiten je comfortzone treedt. Waar je tegenaan loopt, maar ook hoe je dit weer mooie inzichten geeft en je laat groeien. En natuurlijk is dit mijn verhaal met mijn overtuigingen en gedragingen, jouw verhaal ziet er ongetwijfeld anders uit, maar zal ook pieken en dalen kennen. Gevoelens van weerstand, angst of onzekerheid geven aan dat je aan het veranderen bent. Op die momenten ben je geneigd terug te grijpen naar het oude vertrouwde, maar daarmee kom je niet verder. Juist door te vertrouwen in je eigen kracht en toe te geven aan je verlangen, ontdek je hoeveel energie je dat geeft en hoe succesvol je hierin kunt zijn.
Als jij aan het roer gaat staan om je koers vorm te geven, ga je ook alle bijbehorende weersomstandigheden ervaren: wind mee, wind tegen, wind stil, aangenaam kabbelend in het zonnetje of angstig door de hevige storm. Deze ervaringen geven jouw koers kleur!